लीळा चरित्र

गोसावी महादाईसा ला म्हणतात, “बाई, मुक्ताई कसली तापस्विनी होती. साधना करण्यात इतकी मग्न होती की तिचे शरीराकडे अजिबात लक्ष देणे होत नव्हते. अंगावरचे लव (केस) इतके वाढले होते की ते पहाळी गेले. नखे इतकी वाढली की हातापायांच्या नखाच्या चुंभळी वाळलेल्या. डोक्यावरच्या जटा जमिनीपर्यंत पोचलेल्या. दात देखील शेवाळलेले झाले होते. ती बसली तर जटा भुईवर जमा होत. उभी ठाकली तरी जटा भुईपर्यंत पोचत.

ऐसीया उघडीया श्रीमूर्ती खडेयांगोटेयांआंतु पहुडु स्वीकरीति : ऐसीयापरी गोसावीं पर्वतीं बारा वरीखें क्रीडा केली : मग मुगुताबाइये गोसावीं भेटि दीधली : ।। अशा प्रकारे स्वामी उघड्या अंगाने दगडधोंडे असलेल्या ठिकाणी आराम करीत. या प्रकारे स्वामीं पर्वतावर 12 वर्ष राहिले. मग त्यांची थोर योगोनी मुक्ताबाईंशी भेट झाली.

मग गोसावीयांची स्रीमूर्ति सावीयांचि संकीर्ण’ जाली : मग गोसावीयांचीया माता प्रधानातें वीनवीलें : “कुमरू सावीयां संकीर्षु जाला : तरि रामयात्रे पाठवीजे ना कां : तवं तेही म्हणीतलें : “आम्ही राजे : राजेयासि काइ केही जाणे असे? राजा प्रोहीतद्वारें क्रीया कीजे : ब्राह्मणातें पाठौनि : ते प्रोहीतद्वारें यात्रा करूनि येती :” तें गोसावीयांसि मानेचि ना : …

२० स्रीप्रभू भेटि Read More »

तें निमीत्य करूनि गोसावीं उदास्य स्वीकरिलें : मग एककू दीसु गोसावी येककू पदार्थे वर्जीते जाले : गोसावीयांसि रामयाः बीजें करावेयाची प्रवृति : परि प्रधानु गोसावीयांतें न पठवी : मग येकू दीं मर्दनामादने वर्जीलें : एककू दी एककू पदायूँ वर्जीति : ऐसे अवघेचि पदार्थ वर्जीले : पुसति तरि गोसावी ऐसें म्हणति : “रामयात्रे जाउनि : मग …

१९ उदास्यस्वीकारू Read More »